همه چیز در مورد کنکور هنر – نکات کنکور هنر شماره پنج

هنرمندان یونانی در  دوره کلاسیک اسلوب واقع گرایی را به‌طور کامل پایه‌ریزی کردند. هدف هنرمند به گونه‌ای تصرف کامل آرمانگرایی هم در صورت و هم در محتوا بود. هم‌چنین حرکت و انتقال وزن بر روی یک پا در مجسمه‌ها از ویژگی‌های جدیدی بود که به آن دست یافتند. از هنرمندان شاخص این دوره می‌توان به فیدیاس و پلوکلتوس اشاره کرد.

لوی استروس از نظریه پردازان  مردم شناسی نوین است. ‏

امیرخسرو دهلوی از شاعران پارسی گوی هندوستان در سده ی هفتم و هشتم ه.ق به شمار می ‏آید. از آثار او می توان به مطلع الانوار در خسرو و شیرین در  مجنون و لیلی ، آیینه‏اسکندری و هشت بهشت و …. اشاره کرد.

سوپررئالیسم

یکی از جنبش‌های هنری نیمه دوم قرن بیستم است. این جنبش از اواخر دهه ۱۹۶۰ در نقاشی و مجسمه‌سازی به ویژه در ایالات متحده آمریکا و بریتانیا رایج شد. هنرمندان این جنبش نیز، همچون هنرمندان پاپ، و برخلاف زبان بصری ناآشنای اکسپرسیونیسم انتزاعی در جستجوی فرمی از ارتباط هنری با عموم جامعه و مردم بودند. آن‌ها زبان بصری هنر پاپ را با وفاداری وسواس گونه به واقیت بصری توسعه دادند. عموماً هنرمندان این سبک از روی عکس کار می‌کردند، بدین نحو که ابتدا عکسی را مورد بررسی قرار می‌دهند و سپس تلاش می‌کنند تصویر را هر چه واقعگرایانه تر در یک رسانه دیگر(عموماً نقاشی ) باز تولید کنند.

نکات مهم:

از جمله هنرمندان فوتورئالیست می‌توان به چاک کلوز، دی آندرا و دیون هانسون و ادری فلک و لوسین فروید اشاره کرد.

در این آثار وضوح و دقت در جزییات، به صورت یکسان در سراسر اثر لحاظ شده‌است.

مجسمه‌سازان فوتورئالیست غالباً از لباس یا لوازم واقعی استفاده می‌کنند و دقت وافری در نمایش جزییات ریزی همچون موی بدن دارند.

لئون باتیستا آلبرتی از نظریه پردازان برجسته دوره ی رنسانس به شمار می آید که به ‏همراهی پیرودلافرانچسکا و فیلیپو برونلسکی تأثیر ژرفی در شکل گیری هنر ‏رنسانس داشت. او همچنین از پیروان و نظریه پردازان شیوه های تناسب آرمانی نقشه ‏متراکم در مرکز و کثرت ستون و قوس است که در کتاب معروف خود با عنوان «ده ‏کتاب» به آن اشاره کرده است.